خداوند در سوره علق ایات 5-1 میفرماید:
«بخوان به نام پروردگارت که جهانیان را آفرید. انسان را از خون بسته سرشت بخوان ! و پروردگارت کریمترین است همان که آموخت با قلم، آموخت به انسان آنچه را که نمی دانست.»
در این آیات خداوند، خود را «معلم» می خواند و جالب این که معلم
بودن خود را بعد از آفرینش پیچیده ترین و بهترین شاهکار خلقت، یعنی انسان
آورده است.
مقام معلم بودن خدا، بعد از آفرینش قرارداد. نوعی انسانی را
که هیچ نمی دانست، به وسیله قلم آموزش داد که این از اوج خلاقیت و هنر شگفت
خداوند در امر آفرینش حکایت دارد.از این رو، می توان گفت که هنر شگفت
معلمی از آن خداوند عالم است.
در جای دیگردر « سوره نحل آیه 78 »میفرماید:
«وخداوندشما رااز شکمهای مادرانتان بیرون آورد در حالیکه چیزی نمیدانستید وبه شما چشم وگوش وقلب بهتدریج اعطا کرد تا مگر دانا شوید وشکر این همه نعمت رابجای آورید.»
یعنی انسان در بدو تولد همانند نوار خامی است که هر چه رامیتوان در آن ثبت وضبط کردواین هنر معلمی است که بتواند از این زمین آماده کاشت چگونه استفاده کند چه بکارد تا در اینده امید به برداشت خوب داشته باشد.
